| « Bahar... | Yalan » |
Ömürdən bir gün də...
Ömürdən bir gün də...
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə,
Yarı yuxuludur,
Yarı oyaqdır.
Duyğular qoynunda ötən hər gecə
Kiminsə ömrünə qayıdacaqdır.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Bir gün də gecədə pul kimi itdi.
Peşiman bir gözəl qayıtsın necə,
Özünü bir qəlbdə öldürüb getdi...
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Dumanlar içində yuxudu bəlkə.
Kimsə bu günümə bəlkə güləcək,
Kimsə yazdığımı oxudu bəlkə...
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Getdi...
Bir ümidə güman azaldı.
Bir xəstə bildi ki, mütləq öləcək,
Deməli, möcüzə uman azaldı.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Qəbristan yoluna təzə iz düşdü.
Bir ana bətninin qaranlığından
Çarpayı üstünə bir gündüz düşdü.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Yaş bir balıq kimi sürüşür günlər,
Axan ulduzlarla ağlayır gecə,
Doğan günəşiylə gülüşür günlər.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Bir kəl buynuzuna görən nə doldu?!
Birini sükanda haqladı əcəl,
Bir bağa çanağı kül qabı oldu.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Ömür kitabında vərəqlər ağdı,
Qapqara kölgəmdən bezib bu küçə,
Kölgəmi səkilər aparacaqdı...
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Səhəri günəşli,
Axşamı qürub.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Görəsən qarşıda hansı gün durub?!
Nüsrət Kəsəmənli
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə,
Yarı yuxuludur,
Yarı oyaqdır.
Duyğular qoynunda ötən hər gecə
Kiminsə ömrünə qayıdacaqdır.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Bir gün də gecədə pul kimi itdi.
Peşiman bir gözəl qayıtsın necə,
Özünü bir qəlbdə öldürüb getdi...
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Dumanlar içində yuxudu bəlkə.
Kimsə bu günümə bəlkə güləcək,
Kimsə yazdığımı oxudu bəlkə...
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Getdi...
Bir ümidə güman azaldı.
Bir xəstə bildi ki, mütləq öləcək,
Deməli, möcüzə uman azaldı.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Qəbristan yoluna təzə iz düşdü.
Bir ana bətninin qaranlığından
Çarpayı üstünə bir gündüz düşdü.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Yaş bir balıq kimi sürüşür günlər,
Axan ulduzlarla ağlayır gecə,
Doğan günəşiylə gülüşür günlər.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Bir kəl buynuzuna görən nə doldu?!
Birini sükanda haqladı əcəl,
Bir bağa çanağı kül qabı oldu.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Ömür kitabında vərəqlər ağdı,
Qapqara kölgəmdən bezib bu küçə,
Kölgəmi səkilər aparacaqdı...
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Səhəri günəşli,
Axşamı qürub.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Görəsən qarşıda hansı gün durub?!
Nüsrət Kəsəmənli
This entry was posted on April 5th, 2007 at 17.08:58 by AngeL_Blue and is filed under Poeziya, Nusret Kesemenli sherleri.
5 comments
Comment from: neutral_nur [Visitor]
Axşamı qürub.
Ömürdən bir gündə keçdi, beləcə;
Görəsən qarşıda hansı gün durub?!
Chox gozel sherdir Angelim:)))
05. 04. 07 @ 18:21
Oxuduqca Nusret yadıma düşür. Deyirem ne qeribe heyatda yaşayırıq biz. Danışıb söhbet elediyin, planlar quran, çalışıb vururşan insan bir göz qırpımındaca yox olub gedir. Yaxşı insan idi. Oğlunun azadlığı üçün çox çalışdı amma ne ise alınmadı. Özü ise çox yaxşı insan idi. Heyif ondan....
06. 04. 07 @ 09:54
Comment from: angel_blue [Visitor]
En sevdiyim sairlerden biridir Nusret Kesemenliş Oxuduqca sanki oz fikirlerimi, oz dushuncelerimi tapiram onun serlerinde
06. 04. 07 @ 10:02
angel_blue - Bu da şairin böyüklüyüdü ki, şerlerinde her bir insan öz ömrünü tapa bilsin
07. 04. 07 @ 17:50
Comment from: Selcan [Visitor]
Görəsən yaşadığım hər gün illər sonra xatirələrimdə necə yer tutacaq.Uğursuz bir sevgi yaşadım amma yenədə sevgini daddığım üçün özümü xoşbəxt sanıram.
26. 03. 09 @ 00:28