....:::AnGeL_Blue:::....

Bir zamanlar anası ilə birlikdə yaşayan bir genc vardı. Bu genc sağalmaz bir xəstəliyə düçar olmuş və yaşaması üçün yalnız bir neçə ay və ya gün qaldigini bilirdi. Ətrafındakı yaşıdları sevib – sevilir, cavan isə onlara yalnız həsrətlə baxırdı. Ömrünün sonunun yaxınlaşdığını bildiyindən heç kesi sevməyi düşünmürdu belə.

Bir gün cavan, uzun müddətdir evdən çıxmadığını düşünüb, biraz gəzinmək üçün məhəlləyə enir. Yaxınlıqdakı bir mağazanın qarşısından keçərkən, mağazadakı satıcı qızı təsadüfən görən cavan, qızın gözəlliyinə heyran bir şəkildə mağazaya daxil olur. Daxil olduğu mağazada hansı əşyaların satıldığından belə xəbərsiz olan gənc, satıcı qızdan baxışlarını ayırmadan piştaxtaya yaxınlaşır. Satıcı qız gülümsəyərək:

-“Sizə necə kömək edə bilərəm?” deyə soruşur.

Gənc, qızın sualından çaş – baş qalıb ətrafa baxır və gözünə ilk dəyən əşya CD olduğundan “Mən CD almaq istəyirəm” deyir. Gəncin düşüncələrindən və ilk baxışdan ona vurulduğundan xəbərsiz olan satıcı qız, disk seçməkdə oglana kömək etdikdən sonra soruşur:

- “CD ləri bağlamaya bükməyimi istəyirsiz?”

Gənc “Bəli” deyə cavab verir. Satıcı qız içəri otağa daxil olub, bağlamanı hazırladığı müddətdə, qızın gözəlliyindən təsirlənmiş cavan tez tələsik telefon nömrəsini və
“Səni çox bəyəndim və səninlə yaxından tanış olmaq istəyirəm. Zəngini gözləyəcəyəm” yazaraq kağızı piştaxtanın üstünə qoyur. Satıcı qız əlində bağlama otaqdan çıxaraq, bağlamanı oglana uzadır və gülümsəyir. Cavan qıza təşəkkür edərək mağazanı tərk edir.
Həmin gün yalnız qızın zəngini gözləyən cavan, zəng gəlmədiyini görüb ümidsiz halda yatağına uzanır və ilk aşiq olduğu gözəli düşünərək yuxuya gedir. Səhəri gün cavan yenidən eyni magazaya gedərək, disk alır və satıcıdan bağlamasını xahiş edərək, bu dəfə “Səni sevdiyimi düşünürəm. Cavabını səbirsizliklə gözləyirəm” yazaraq, satıcı qızdan bağlamanı alıb mağazanı tərk edir. Eyni hadisə bir neçə gün təkrarlanır. Ancaq cavan heç bir cavab almadığı üçün günü – gündən daha çox ümidsizliyə qapılır. Və bir səhər gənc oğlan, amansız xəstəliyinə məğlub olaraq, yuxudan oyanmır...
Gəncin ölümündən bir neçə gün sonra, anası evdə tənha oturduğu bir vaxt telefon zəng çalır. Nakam oglunun dərdini unuda bilməyən ana, qəmli bir halda telefonu qaldıraraq cavab verir. Xəttin o biri başında ürkək və sakit bir səslə danışan bir qız : “Salam, mən oğlunuzla danışmaq istəyirəm. Ona, hər gün disk aldığı mağazanın satıcısı olduğumu söyləyin”. Gəncin anası gözləri yaşarmış halda: “Oğlum artıq yaşamır, ağır xəstəliyi onu məndən aldı və oglum 2 gün əvvəl dünyasını dəyişdi” deyır...
Bu danışıqdan sonra oğlu ilə bağlı xatirələri gözündə canlanan ana, oğlunun otağına daxil olaraq onun əşyalarına baxmağa başlayır. Bu zaman gözünə rəfdə səliqə ilə düzülmüş bağlamalar sataşır. Ana yaxınlaşaraq bağlamanın birinə əlinə alıb açır. Bağlamanın içərisində disk olduğunu görür, elə bu zaman kiçik bir kağız parçasının yerə düşdüyünü görən ana, kağızda səliqə ilə yazılmış bu sözləri oxuyur: “Məndə səni sevirəm. İmza: Susan”. Ana heç bir şey başa düşməyib ikinci, üçüncü və yerdə qalan bütün bağlamaları açır, və hər dəfə də bağlamaların içərisindən eyni sözlər yazılmış kağızı tapır. Bunun oglunu sevən bir qızın ona gecikmiş etirafı olduğunu başa düşən ana, gözüyaşlı halda bağlamaları, geri, rəfə yığır.
Sən demə, hər dəfə sevdiyinin bağladığı bağlamanın sevdiyinin bağladığı şəkildə ona yadigar qalmasını istəyən gənc, sevdiyi satıcı qızın eşqini etiraf etdiyi yazı ilə birgə bükdüyü bağlamanı açmadan saxlayır və beləcə də özü öz eşqini cavabsız qoyurdu...

SEVDİKLƏRİNİZƏ ONLARI SEVDİYİNİZİ GEC OLMADAN SÖYLƏYİN. BU KİM OLUR OLSUN; VALİDEYNLƏRİNİZ, DOSTLARINIZ, ÖVLADLARINIZ VƏ YA SEVDİYİNİZ...ÇÜNKİ SABAH ÇOX GEC OLA BİLƏR...