Maybach

Ümumi götürdükde, xatirelere önem veren insanam men. Ferqi yoxdur, mende xoş teesüratlarla iz buraxan, ve ya xatırladığımda kederlendiyim xatireler...

Bu defe sizlerle bağ mövzusunda söhbet etmek isteyirem. Şexsi bağımız olmayıb, ama hem ana terefden, hem de ata terefden nenemgilin bağları var. Ve ya var idi. Ata terefden rehmetlik nenemgilin bağları hele de var, gedirik ora arada bir. Rehmetlik babam bu bağa çox can yandırırdı, yay, qış demezdi, hemişe gedirdi, belleyirdi, alaq edirdi, ağalara qulluq edirdi. Onun sağlığında her cür meyve ağacı, her cür şerait var idi bağda. Daha çox mekteb illerinde yay tetillerinde gedib qalırdım. Sonra, sonra, bağa baxarsan bağ olar, olmazsan dağ, nese bele bir mesel var, orda deyilen kimi oldu... Öten yayda bir neçe hefte qaldıq orda, "Bağlar kortu", "paçkabasan", sehere qeder hay-küy, gülüş sesleri, komarlar, "ufo", "gel ey seher", "senan" ve bu kimi xatirelerin qaldığı bu bağ evvelki kimi cennet olmasa da, yene de doğmadır mene...

Mama terefden nenemgilin ise Bilgehde böyükk bir bağları var idi. Oranı daha çox sevirdim. Belke, rehmetlik babamın meni çox istediyindenmi, belke denize bir addımlıq olduğumdan, belke de yaşıl maşınımın olmasındanmi, bu bağı çox severdim. Men uşaq vaxtı tebii ki, daha çox olmuşam orda, mekteb vaxtlarında, 1-3cü siniflerde oxuyarken olmuşdum orda en son, daha sonra o bağı satdılar. Ve nenem, anam hele de indiye qeder peşmandılar buna. İnşallah, belke gelecekde imkanım olacaq, o bağı satın ala bilerem. Qismet...

Bax bele. Xatırlayarken bir az qemlendiyim bağ xatirelerini bölüşdüm sizlerle. İsteyen dostlarımız da öz xatirelerini yaza bilerler.

Ve sonda. Tebii ki, bağ mövsümünü xatırlayıb "Yene o bağ olaydı" şerini xatırlamamaq mümkün deyil...





Mikayıl Müşfiq "Yene o bağ olaydı..."


Yene o bağ olaydı, yene yığışaraq siz o bağa köçeydiniz.
Biz de muradımızca felekden kam alaydıq, size qonşu olaydıq.
Yene o bağ olaydı, seni tez-tez göreydim, qeleme söz vereydim,
Her gün bir yeni neğme, her gün bir yeni ilham..., yazaydım seher-axşam.
Arzuya bax sevgilim, tellerinden incemi? soyle üreyincemi?

Yene o bağ olaydı, yene size geleydik, danışaydıq, güleydik.
Ürkek baxışlarınla ruhumu dindireydin, meni sevindireydin.
Gizli söhbet açaydıq ruhun ehtiyacından, qardaşından, bacından
Çekinerek çox zaman söhbeti deyişeydin, menimle deyişeydin.
Yene de bir vuraydı qelbimiz gizli-gizli, sen ey esmer benizli!

Bu yaz bir başqa yazdır, bu yaz daha da xoşdur, vay o qelbe ki, boşdur!
Her üfüqde bir heves, her bucaqda bir ümid, insanlar daha mesud,
Duyğular daha ince, fikirler daha derin, ürekler daha serin.
İnsanların vüqarı, telebi daha yüksek, yolumuzdan daş-kesek
Temizlenmiş bir az da. Ellerin keyfi sazdır, bu yaz bir başqa yazdır!

Yene o bağ olaydı, yene o qumlu sahil, sular öteydi dil-dil.
Saçın kimi qıvrılan dalğalara dalaydım, dalıb ilham alaydım.
Endamını hevesle qucaqlarken dalğalar, qelbimde qasırğalar,
Fırtınalar coşaydı, qısqanclıqlar doğaydı, meni hirsim boğaydı;
Cumub alaydım seni dalğaların elinden, yapışaydım belinden,
Xeyalımız üzeydi sevda denizlerinde, lepeler üzerinde,
İlhamımın yelkeni zerrin saçın olaydı, sular xırçın olaydı.

Bu ne gözel şeirdir, bu ne gözel menzere, gelin, baxın Xezere.
Çıxalım Buzovnada kiçik qayalıqlara, seyr edelim bir ara...
Geceler sayrişerken ulduzlar lale kimi, işıqlar jale kimi
Çilenib dağılarken etrafa damla-damla en yaxın bir adamla
Ne gözeldir dinlemek suların neğmesini, tebietin sesini!
Ne gözeldir dolaşmaq isti yay fesilleri, bu serin sahilleri!

Ne gözeldir seherler bizim böyük ruhumuz, aşıb-daşan duyğumuz,
Şeklindeki sulardan baxaraq lezzet almaq, bu mavi şere dalmaq,
Dalğalar kimi qalxmaq, dalğalar kimi enmek, bezen hürküb çekinmek.
Her dalğa bir kişneyen beyaz yallı at kimi, bizim bu heyat kimi!

Yene o bağ olaydı, sevdalar ölkesinde, o söyüd kölgesinde.
İnci qumlar üstünde yene verib baş-başa, yayı vuraydıq başa.
Günlerimiz keçeydi qızğın ferehler kimi, dolu qedehler kimi;
Yarpaqlar arasından uzadaraq elini, oxşayaraq telini,
Geceler darayaydi saçlarını ay gozel! sen gozelsen, ay gozel?
Ellerinde ellerim, gözlerinde gozlerim... asılaydı sozlerim
Konlünün qulağından bir qızıl tana kimi, Güneş doğana kimi.

Bu yaz dostlarım bir az bextever olacaqlar, can-ciyer olacaqlar.
Bir az da uzaqlara açacaqlar yelkeni, ruh yeni, heyat yeni...
Çıxacaqlar – göyleri aşaraq döne-döne, buludların fovqüne.
Uçacaqlar sabaha, uçacaqlar yarına, efir boşluqlarına.
Vaxtile bir kolge tek hür yaşamaq isteyen, bu insan oğlu bilsen
Azadlıq olkesinde daha şad olacaqdır, dünya dad alacaqdır.

Yene o bağ olaydı, yene yığışaraq siz o bağa koçeydiniz.
Biz de muradımızca felekden kam alaydıq, size qonşu olaydıq.
Yene o bağ olaydı, seni tez-tez göreydim; qeleme soz vereydim.
Her gün bir yeni neğme, her gün bir yeni ilham... yazaydım seher-axşam.
Arzuya bax, sevgilim, tellerinden incemi? Söyle, üreyincemi?