Maybach

Bir zamanlar bir birlerine aşık iki genc vardı. Kızın adı Tispe, delikanınınki ise Piremus idi. Bunlar yanyana evlerde otururlardı. Birlikte büyüdüler ve çocukluklarından beri bir-birlerine karşı aşk beslerlerdi. Fakat aileleri görüşmelerini istemezler, bir-birlerine uyğun olmadıklarını düşünürlerdi. Oysa onlar bir-birlerini ölesiye seviyorlardı. İki evin arasında gizli bir catlak vardı, aileleri bunu bilmezler, onlar da geceleri burda buluşur, o aradan bir-birlerine seslerini duyurur, aşklarını dile getirirlerdi.

Bir gece ormandakı agacın altında buluşmaya karar verdiler. Tispe agaca Piremusdan önce varmıştı. Gittiginde avını yeni yemiş, agzından kanlar akan kocaman bir aslanla karşı karşıya geldi. Korkarak bi mağaraya dogru koşmaya başladı. Farkında olmadan yolda boynundakı eşarpını düşürmüştü. O sırada Piremus geldi. Gördükleri karşısında donup kalmıştı. Kocaman aslan agzında kanlarla birlikte biricik sevgilisi Tispenin eşarpını parçalıyordu… O an aklına gelen ilk ve tek şey aslanın Tispeyi öldürerek yedigiydi. Tispesiz yaşayamazdı. Aklından geçen sadece aşkı uğruna canına kıymaktı. Belinden hancerini çıkardı ve gögsüne sapladı. Kanlar içinde cansız bedeni yere düştü.

Tispe ise korkusunu bi kenara atıp bir an once aşkını görmek için mağaradan çıkmaya karar vermişti. Ağacın altına geldiginde o korkunc sahneyle yüzleşti. Piremusun cansiz vücudu yerdeydi ve elinde Tispenin düşürdügü eşarpını tutuyordu. İlk önce genc kız olanlar karşısında ağlamaktan hiçbir şeyi anlayamamıştı. Ama eşarpı ve uzaklaşan aslanı görünce anladı. Bi an mağarada düşündügü o korkunc şey başına gelmişti. Ve onun öldügünü düşünen Piremus aşkı uğruna canına kıymıştı. Tispe bir an bile düşünmeden hanceri aldı ve gögsüne götürdü...

Onların aşkı ölesiye bir aşktı ve ölüm bile onları ayıramazdı. Eger Piremus aşkı uğruna ölümü göze aldıysa o da hiç çekinmeden canına kıyabilirdi ve hanceri sapladı. Birden vücudu Piremusun bedeninin üstüne yıkıldı.

O anda Tanrılar bu yüce aşkı ölümsüzleştirmek istediler ve bu çiftin üstünde duran ağacı onların aşkına adadılar. Piremusun kanını bu agacın meyvelerine, Tispenin gözyaşlarını ise ağacın yapraklarına verdiler.

O günden beri kara dut agacının meyvesinin cıkmayan lekesini (Piremusun kan lekesini) dut agacının yaprakları (Tispenin gözyaşları) temizler…

Bilir misiniz dut agacinin meyvesinin lekesi çıkmaz ama elinize agacın yaprağını alir ve avusturursanız lekenin gittigini göreceksiniz