« Stimul xeyriyye aksiyası keçirecek | Yaponların uniforma çılğınlığı » |
Son
Heç şübhesiz ki, şirketim, fealiyyet gösterdiyi sahe üzre Azerbaycanın en önde geden şirketlerinden idi.
Heç şübhesiz ki, etdiyi yenilikler bu sahe üzre ilk işler olub, reqiblerindan önde idi.
Heç şübhesiz ki, müşteri memnuniyyeti, müşteri ile davranış prinsipleri her zaman yüksekde idi.
Ve en esası o, bir şirket deyil, bir mekteb idi, sözün esl menasında.
Ne qeder hüzünlü olsa da, sonu geldi.
Sabah, 3 il 6-cı ayına keçdiyim şirketimden ayrılmaq üzreyem.
Üç il yarım. Yazı üzerine qısa görünse de, realda az vaxt deyil. Geri dönüb baxdığım zaman, açılmasından aylar önce işlemeye başladığım şirketin geldiyi meqamı, keçdiyimiz yollar, def etdiyimiz çetinlikleri görürem. Ve uğurlarımızı. Bezen düşünürem ki, bizim özelliyimiz nede idi ki, bizi daima qısqanırdılar. Hami, her kes. İller önce işden çıxan işçilerin bile üreyinde bu qısqanclıq, paxıllıq hele de var.
Şirketimi xatırladığım zaman elde etdiyim qiymetli tecrübe, şirket tarixinde qalacaq nailiyyetlerim ile yanaşı bir meqam daha var. Direktorum. O, şirketimize gelen 3-cü rehber idi ve elde etdiklerime, özümü tesqdiqleye bilmeyime göre ona borcluyam. Her zaman edaletli olan, işçilerinin problemleri, qayğıları ile maraqlanan, şirketin inkişafı üçün elinden geleni, mümkün olandan qat-qat artığını eden rehberime qarşı hörmet ve minnetdarlıq hisslerim sonsuzdur. Öten hefte mene verdiyi “men getsem ne olacaq” sualı ile başlayan söhbetimiz zamanı bir ayrılıq olacağını hiss etmişdim. Ele de oldu. Bu hefte son iş heftesidir. Böyük ehtimalla, onunla yanaşı menim de son iş heftem. Men eminem ve bilirem ki, o daha yüksek yerlerde rehber olacaq, daha gözel işler görecek.
Bele. Bu yazını yazmaq bile qeribe gelir mene. Bu şirket ile o qeder özleşmişdim ki, işlediyim müddetde daha yaxşı ve perspektiv teklifler olsa da, qebul etmemişdim, ede bilmemişdim. Dostlarım her zaman deyerdiler ki, sen heç zaman ordan çıxmayacaqsan. Mecazi menada tebii ki. Amma, her aşk başlanğıcdan geriye sayımdır, nece deyerler. Hüzünle yazmağa başladığım bu yazını yazdıqca ara-sıra düşündüm, bütün olanları, keçmişi, tariximizi, ve sona doğru bu hüzün öz yerini daha optimist hisslere buraxır. Heyat davam edir. Yaxşı olacaq. Eminem.
Heç şübhesiz ki, etdiyi yenilikler bu sahe üzre ilk işler olub, reqiblerindan önde idi.
Heç şübhesiz ki, müşteri memnuniyyeti, müşteri ile davranış prinsipleri her zaman yüksekde idi.
Ve en esası o, bir şirket deyil, bir mekteb idi, sözün esl menasında.
Ne qeder hüzünlü olsa da, sonu geldi.
Sabah, 3 il 6-cı ayına keçdiyim şirketimden ayrılmaq üzreyem.
Üç il yarım. Yazı üzerine qısa görünse de, realda az vaxt deyil. Geri dönüb baxdığım zaman, açılmasından aylar önce işlemeye başladığım şirketin geldiyi meqamı, keçdiyimiz yollar, def etdiyimiz çetinlikleri görürem. Ve uğurlarımızı. Bezen düşünürem ki, bizim özelliyimiz nede idi ki, bizi daima qısqanırdılar. Hami, her kes. İller önce işden çıxan işçilerin bile üreyinde bu qısqanclıq, paxıllıq hele de var.
Şirketimi xatırladığım zaman elde etdiyim qiymetli tecrübe, şirket tarixinde qalacaq nailiyyetlerim ile yanaşı bir meqam daha var. Direktorum. O, şirketimize gelen 3-cü rehber idi ve elde etdiklerime, özümü tesqdiqleye bilmeyime göre ona borcluyam. Her zaman edaletli olan, işçilerinin problemleri, qayğıları ile maraqlanan, şirketin inkişafı üçün elinden geleni, mümkün olandan qat-qat artığını eden rehberime qarşı hörmet ve minnetdarlıq hisslerim sonsuzdur. Öten hefte mene verdiyi “men getsem ne olacaq” sualı ile başlayan söhbetimiz zamanı bir ayrılıq olacağını hiss etmişdim. Ele de oldu. Bu hefte son iş heftesidir. Böyük ehtimalla, onunla yanaşı menim de son iş heftem. Men eminem ve bilirem ki, o daha yüksek yerlerde rehber olacaq, daha gözel işler görecek.
Bele. Bu yazını yazmaq bile qeribe gelir mene. Bu şirket ile o qeder özleşmişdim ki, işlediyim müddetde daha yaxşı ve perspektiv teklifler olsa da, qebul etmemişdim, ede bilmemişdim. Dostlarım her zaman deyerdiler ki, sen heç zaman ordan çıxmayacaqsan. Mecazi menada tebii ki. Amma, her aşk başlanğıcdan geriye sayımdır, nece deyerler. Hüzünle yazmağa başladığım bu yazını yazdıqca ara-sıra düşündüm, bütün olanları, keçmişi, tariximizi, ve sona doğru bu hüzün öz yerini daha optimist hisslere buraxır. Heyat davam edir. Yaxşı olacaq. Eminem.
9 comments
Comment from: ayten [Visitor]
Hec neye baxmayaraq heyat davam edir.Heyat tanri terefinden bize verilen emanetdir.Inwallah her sey ureyinizce olar.Unutmayin sizin kimi vefali insanlar azdi.Her bir son yeni bir bawlangicdir.Ugurlar!!!
09. 03. 10 @ 10:50
Comment from: Burning_Sun [Visitor]
İlk öncə başlayacağın yeni iş yerində,belə deyək,"yeni həyatında" uğurlar diləyirəm.MAYBACH!
Lakin,optimist biri olduğunu düşünüb,deyə bilərəm ki,bunu da geridə qoya biləcəksən..Sən bunu bacara bilərsən..Lakin,mən olsaydım,bunu edə bilməzdim..Bir müddət depression vəziyyətində olardım..İnsanlara alışıb sonra da ayrılmaq çətin olur..Axı sənin orda da kollektivin vardı..Vardı.. Bir zamanlar olan nəyəsə "dı,di" zaman sonluğunu qoymaq hələ yazanda insana qəribə gəlir,o ki qaldı onu yaşayanda...!
Pessimizmdən uzaqlaşıb,optimizmə baxaq!Uğur,yox,yox,uğurlar,MAYBACH :)!
09. 03. 10 @ 11:39
Comment from: Honey [Visitor]
Shubhesiz ki, her sheyin bir sonu vardir. Ne qeder chetin olsa da, alishmamiz gerekir.Insan alishdigi, oyreshdiyi muhitden ayrilmaq istemir hech zaman. Amma yene de butun bunlara baxmayaraq ireli getmek lazim, her sheyin daha da yaxshi olacagina umid etmek lazim..Nece deyerler, bu da kecher :)
Maybach, sene yeni ishinde ugurlar arzu edirem...
10. 03. 10 @ 08:34
Ayten,
çox sağ ol. İnşallah yaxşı olar.
Burning_Sun,
teşekkürler desteyin üçün :)
Ultra,
belke ise birden çox halqaları. Çox sağ ol xoş sözlerin üçün :)
Honey,
çox sağ ol...
10. 03. 10 @ 10:15
bezen Tanrı insanlarla zarafat edir deye düşünürem... :)
10. 03. 10 @ 14:28
Comment from: Janulka [Member]
Maybach, heç bir şey yaza bilməyib sadəcə 3 nöqtə qoyacam... Çünki 3 nöqtə əvəzinə deyiləsi o qədər sözüm var, lakin sözlə ifadə edə bilmirəm... Qoy bu comment üzürlü hesab edilsin...
10. 03. 10 @ 17:07
Comment from: sensitive [Visitor]
Insanlar Tanridan en chox neyi isteyirlerse Tanri onlari heyata kechirir. Sadece urekden arzulamagi bacarmaq lazimdir.
11. 03. 10 @ 06:57
Comment from: su_kimi [Visitor]
Bunu niye dememishdin mene bes... Indi burda gorurem. Bilmirem sevinim, bilmirem kederlenim... Bu ishin baresinde yaman cox mubahiseler elemishdik.. Her halda cixmagin cox daha mentiqli idi. 2 il evvel buna qeti qarshi olsam da, indi seni destekleyirem, hersheyin konlunce olmasini isteyirem... Heyat qisadir. Istediyini etmekde serbestsen :)
19. 03. 10 @ 16:32