Turkiyeni Eurovision-da Kenan Dogulu temsil edecek
December 19th, 200610-12 may 2007-ci il tarixlerinde Finlandiyanın paytaxtı Helsinski-de keçirilecek 52-ci Eurovision Mahnı Müsabiqesinde Türkiyeni Kenan Doğulu temsil edecek. TRT idare heyeti bu il "Çakkıdı" mahnısı ile böyük reğbet qazanan Kenan Doğulunun namizedliyine qerar verib.
Son albomu ile musiqi xitlerinde ilk yerleri tutan Kenan Doğulu, TRT-den Eurovision üçün teklif aldığını ve bu haqda düşündüyünü demişdi. TRT müdir vekili Ali Güney, bugün senetçi ile birlikde keçireceyi metbuat konfransında bu qerarı elan edecek. Kenan Doğulu müsabiqe üçün 3 mahnı hazırlayacaq. Senetçinin Eurovision-da oxuyacağı mahnısının Türkce veya İngilisce olacağına ise hele qerar verilmeyib.
Son albomu ile musiqi xitlerinde ilk yerleri tutan Kenan Doğulu, TRT-den Eurovision üçün teklif aldığını ve bu haqda düşündüyünü demişdi. TRT müdir vekili Ali Güney, bugün senetçi ile birlikde keçireceyi metbuat konfransında bu qerarı elan edecek. Kenan Doğulu müsabiqe üçün 3 mahnı hazırlayacaq. Senetçinin Eurovision-da oxuyacağı mahnısının Türkce veya İngilisce olacağına ise hele qerar verilmeyib.
ABŞ dövlet katibinin kömekçisi Elmarin mezarini ziyaret etdi
December 19th, 2006Bu gün ABŞ dövlet katbinin demokratiya, insan hüquqları ve emek meseleleri üzre kömekçisi Barri Lovenkron 2005-ci ilin martında qetle yetirilmiş "Monitor" jurnalının baş redaktoru Elmar Hüseynovun mezarını ziyaret edib. Ziyaret merasiminde Levenkronu Dövlet Departamentinin, ABŞ-ın Azerbaycandakı sefirliyinin temsilçileri, o cümleden sefir Enn Dörsi müşayiet edib.
Qebiristanlığın qapısı yaxınlığında B.Lovenkron Elmar Hüseynovun atası Sabir Hüseynovla görüşüb ve ona başsağlığı verib. S.Hüseynov Elmarın Azerbaycanda söz azadlığı, demokratiya uğrunda mübarize apardığını qeyd edib. O, Elmarın fealiyyetinin Azerbaycan ictimaiyyetinde ve dünyada yüksek qiymetlendirildiyini deyerek buna misal kimi oğlunun adının Fransada qetle yetirilen jurnalistler üçün ucaldılmış memorial komplekse yazılmasını gösterib.
S.Hüseynov indiyedek istintaqın heç bir netice vermediyini de söyleyib.
Elmar Hüseynovun mezarı üstüne eklilk qoyandan sonra B.Lovenkron ele mezarın önündece beyanatla çıxış edib. O, evvelceden yazılmış beyanatın metnini oxumağa başlayıb.
Beyanatda Elmar Hüseynovun Azerbaycanda demokratiya quruculuğu ve insan haqları uğrunda mübarize apardığı qeyd edilir. Daha sonra Lovenkron Azerbaycan hökumetini Elmarın qatillerini tapıb cezalandırmağa çağırır: «Azerbaycan hökumeti demokratiya ve insan haqları sahesinde öz üzerine öhdelikler götürüb. Men Azerbaycan hökumetini götürdüyü öhdelikleri yerine yetirmeye ve Elmar Hüseynovun qatillerini tapıb cezalandırmağa çağırıram».
Beyanatda ABŞ dövlet katbinin kömekçisi Elmarın dünyada mövcud olan insani ve demokratik deyerler uğrunda mübarize apardığını bir daha vurğulayaraq onun ailesine başsağlığı verir: «Bu gün mene demokratiya uğrunda mübarize aparan Elmar Hüseynov kimi jurnalisti tanımaq qismet oldu. Men ABŞ hökumeti adından ve öz adımdan cenab Hüseynovun ailesine derin hüznle başsağlığı verirem. O, demokratiya sahesinde bir çempion idi. Ruhu şad olsun».
Beyanatı oxuduqdan sonra B.Lovenkron jurnalistleri maraqlandıran sualları cavablandırıb. Amerikalı diplomat bu gün prezident İlham Eliyevle çox semereli müzakireler apardığını söyleyib. O, görüşde ikiterefli münasibetlerin müzakire olunduğunu qeyd edib.
Qebiristanlığın qapısı yaxınlığında B.Lovenkron Elmar Hüseynovun atası Sabir Hüseynovla görüşüb ve ona başsağlığı verib. S.Hüseynov Elmarın Azerbaycanda söz azadlığı, demokratiya uğrunda mübarize apardığını qeyd edib. O, Elmarın fealiyyetinin Azerbaycan ictimaiyyetinde ve dünyada yüksek qiymetlendirildiyini deyerek buna misal kimi oğlunun adının Fransada qetle yetirilen jurnalistler üçün ucaldılmış memorial komplekse yazılmasını gösterib.
S.Hüseynov indiyedek istintaqın heç bir netice vermediyini de söyleyib.
Elmar Hüseynovun mezarı üstüne eklilk qoyandan sonra B.Lovenkron ele mezarın önündece beyanatla çıxış edib. O, evvelceden yazılmış beyanatın metnini oxumağa başlayıb.
Beyanatda Elmar Hüseynovun Azerbaycanda demokratiya quruculuğu ve insan haqları uğrunda mübarize apardığı qeyd edilir. Daha sonra Lovenkron Azerbaycan hökumetini Elmarın qatillerini tapıb cezalandırmağa çağırır: «Azerbaycan hökumeti demokratiya ve insan haqları sahesinde öz üzerine öhdelikler götürüb. Men Azerbaycan hökumetini götürdüyü öhdelikleri yerine yetirmeye ve Elmar Hüseynovun qatillerini tapıb cezalandırmağa çağırıram».
Beyanatda ABŞ dövlet katbinin kömekçisi Elmarın dünyada mövcud olan insani ve demokratik deyerler uğrunda mübarize apardığını bir daha vurğulayaraq onun ailesine başsağlığı verir: «Bu gün mene demokratiya uğrunda mübarize aparan Elmar Hüseynov kimi jurnalisti tanımaq qismet oldu. Men ABŞ hökumeti adından ve öz adımdan cenab Hüseynovun ailesine derin hüznle başsağlığı verirem. O, demokratiya sahesinde bir çempion idi. Ruhu şad olsun».
Beyanatı oxuduqdan sonra B.Lovenkron jurnalistleri maraqlandıran sualları cavablandırıb. Amerikalı diplomat bu gün prezident İlham Eliyevle çox semereli müzakireler apardığını söyleyib. O, görüşde ikiterefli münasibetlerin müzakire olunduğunu qeyd edib.
Menbe: Mediaforum
Cry!!! Cry of Despair...
December 19th, 2006What do we have now, my dear compatriots. One of the few people who had the courage to speak his mind, who had the strength to confront injustice and evil face to face, is now dead. He was shot right in front of his home, killed like nothing more but an animal.
We should all feel ashamed. I know that I am ashamed, as one of representatives of my nation, I have to live with the knowledge that a courageous human being was killed in a "democratic and free" Azerbaijan for what he believed in and for what he preached. For what he said and how he lived. He was not killed in a war by an enemy (although we do have a war, and we do have an enemy) - he was killed near his house, probably by a fellow citizen. His killer probably did not care whom he killed and why.
I have never met Elmar, and was never a big fan of his. I have read a few articles from the "Monitor" a few times in last few years and that was the extent of my familiarity with Elmar and his publications. However, I was always surprised and impressed by his courage, I was shocked that he was not afraid. And, if he was - it was hard to tell. He did not escape from Azerbaijan to attack the authorities from a safe distance. He stayed inside the action and accepted the responsibility for what he believed in and for what he wrote. He was not loved by most, he was feared by some, but he deserved, and probably gained, the respect of all. You did not have to agree with him, to respect him. Because he was closer to being a true and responsible citizen than most of us are, I am sad to admit.
He blasted the government, he blasted the opposition, he blasted the submissive and docile citizenry of Azerbaijan. We all are responsible for his death - we all should bear this horrible weight. It is also our fault that he is gone.
Is anything going to happen now? Anything going to change? Are the outraged Azerbaijani masses going to raise and show their indignation, proclaim the long-deserved ownership of our home, our freedom, our country, our land? Sadly, I doubt it. We have all became ridiculously comfortable with blaming others for our misfortunes and feeling sorry for ourselves, thinking that we can not change anything. “Dunya bele gelib, bele de gedejek”, one of my good friends likes to quote with irony this old Azerbaijani saying. What does the violent and untimely death of one freedom loving journalist change? I am afraid - nothing, xanimlar ve beiler. Nothing at all.
I am not an oppositionist to the current government, neither am I its supporter. I am a citizen of Azerbaijan with a bleeding heart for my nation, my people - just like many others, like most of you. However, as a rational human being, I can smell the injustice and fraud when it consumes everything around us. I can see misery, pain and confusion, when it fills the air throughout.
The painful truth? We are neither free, nor going to be free anytime soon. We were given the independence, but we have never learned to carry it with pride. We are slaves of our past, and we can not shake this past off of ourselves. The government will not care to listen or behave responsibly, if it does not feel the respect for and fear of its people - it doesn’t matter who is in charge: Aliyev, Kerimov or Mamedov. If you are week, you will be taken advantage of - isn’t that the first and most important law of nature? And so long as we remain weak, everyone is and will continue to take advantage of us - the corrupt and spoiled government, the weak, split and confused opposition, the strong, experienced and cunning outside forces. Why shouldn’t they - we allow them and we often even feel thankful to them. Why? Because we ourselves do not understand clearly who we are and what we want. And until we learn to love and respect ourselves, to be proud of being who we are - AZERBAIJANI - no one else will and, frankly, should respect us, and nothing will change.
So, my dear friends, embrace yourselves for a long and painful downfall, the trip that many other resource rich, confidence poor, lost, confused and abused nations chose to take - the road to dependency, disrespect, misery and misfortune. Unless we all wake up one day soon. Very soon.
I only wonder what else could have Elmar done, had he survived. I still have hope that Elmar’s live and death were not in vain. I hope that his place will be quickly filled with more freedom-loving, courageous, reasonable and outspoken citizens. I hope we never forget. And I still hope we will all wake up. Someday soon.
(I am not a writer, a journalist or a political activist of any kind and am not affiliated with anyone or anything. I only wanted to get this off my chest. I apologize if I wasted your time)
Azerbaijani
We should all feel ashamed. I know that I am ashamed, as one of representatives of my nation, I have to live with the knowledge that a courageous human being was killed in a "democratic and free" Azerbaijan for what he believed in and for what he preached. For what he said and how he lived. He was not killed in a war by an enemy (although we do have a war, and we do have an enemy) - he was killed near his house, probably by a fellow citizen. His killer probably did not care whom he killed and why.
I have never met Elmar, and was never a big fan of his. I have read a few articles from the "Monitor" a few times in last few years and that was the extent of my familiarity with Elmar and his publications. However, I was always surprised and impressed by his courage, I was shocked that he was not afraid. And, if he was - it was hard to tell. He did not escape from Azerbaijan to attack the authorities from a safe distance. He stayed inside the action and accepted the responsibility for what he believed in and for what he wrote. He was not loved by most, he was feared by some, but he deserved, and probably gained, the respect of all. You did not have to agree with him, to respect him. Because he was closer to being a true and responsible citizen than most of us are, I am sad to admit.
He blasted the government, he blasted the opposition, he blasted the submissive and docile citizenry of Azerbaijan. We all are responsible for his death - we all should bear this horrible weight. It is also our fault that he is gone.
Is anything going to happen now? Anything going to change? Are the outraged Azerbaijani masses going to raise and show their indignation, proclaim the long-deserved ownership of our home, our freedom, our country, our land? Sadly, I doubt it. We have all became ridiculously comfortable with blaming others for our misfortunes and feeling sorry for ourselves, thinking that we can not change anything. “Dunya bele gelib, bele de gedejek”, one of my good friends likes to quote with irony this old Azerbaijani saying. What does the violent and untimely death of one freedom loving journalist change? I am afraid - nothing, xanimlar ve beiler. Nothing at all.
I am not an oppositionist to the current government, neither am I its supporter. I am a citizen of Azerbaijan with a bleeding heart for my nation, my people - just like many others, like most of you. However, as a rational human being, I can smell the injustice and fraud when it consumes everything around us. I can see misery, pain and confusion, when it fills the air throughout.
The painful truth? We are neither free, nor going to be free anytime soon. We were given the independence, but we have never learned to carry it with pride. We are slaves of our past, and we can not shake this past off of ourselves. The government will not care to listen or behave responsibly, if it does not feel the respect for and fear of its people - it doesn’t matter who is in charge: Aliyev, Kerimov or Mamedov. If you are week, you will be taken advantage of - isn’t that the first and most important law of nature? And so long as we remain weak, everyone is and will continue to take advantage of us - the corrupt and spoiled government, the weak, split and confused opposition, the strong, experienced and cunning outside forces. Why shouldn’t they - we allow them and we often even feel thankful to them. Why? Because we ourselves do not understand clearly who we are and what we want. And until we learn to love and respect ourselves, to be proud of being who we are - AZERBAIJANI - no one else will and, frankly, should respect us, and nothing will change.
So, my dear friends, embrace yourselves for a long and painful downfall, the trip that many other resource rich, confidence poor, lost, confused and abused nations chose to take - the road to dependency, disrespect, misery and misfortune. Unless we all wake up one day soon. Very soon.
I only wonder what else could have Elmar done, had he survived. I still have hope that Elmar’s live and death were not in vain. I hope that his place will be quickly filled with more freedom-loving, courageous, reasonable and outspoken citizens. I hope we never forget. And I still hope we will all wake up. Someday soon.
(I am not a writer, a journalist or a political activist of any kind and am not affiliated with anyone or anything. I only wanted to get this off my chest. I apologize if I wasted your time)
Azerbaijani
Huzurlu bekleyish
December 18th, 2006Şeklin tarixçesi:
Mekan: İstanbul, Beşiktaş sahili
Zaman: 04.08.2006
Fotoaparat: Canon Powershot S3 IS
... İsti bir avqust günü
... Tilovunu atmış, belke bir palamut, belke bir istavrit tutmaq ümidi ile sebrle gözleyir
... Boğazda lenger vuran gemilerin sesi kim bilir onu hansı xeyallara aparıb
... Eslen İzmirli de ola biler, Eskişehirli de, dede-baba İstanbullu da
... Qarşınızda classic bir İstanbul menzeresi...
Kadr 1.
Sabahin xeyir
December 18th, 20062006cı ilin son ayının son 15 günlüyüne qedem qoyuruq. Uğurlarımız, sevinclerimiz, kederlerimiz, xatirelerimiz 2 hefte sonra köhne ilde qalacaq, yeni ile qedem qoyacağıq. Yeni başlayan iş heftesinin, meqbul-imtahan heftesinin ve sadece yeni heftenizin uğurlu olmasını dilemek istedim sizlere...
Azerbaycan "usta"si
December 14th, 2006History of picture:
date: 23.11.2006
place: Montin qesebesi
İnsan heyatının her cür işden, mevacibden üstün olduğu bütün sivilizasiyalı ölkelerde yükseklikde işleyen usta, fehle ve ya mühendisler sığortaya sahib olurlar. Bir çox firma var ki, sırf inşaat sığortaları üzre ixtisaslaşmışlar. Bizde ise veziyyet tamam başqa cürdür. Ölke iqtisadiyyatının güclünmesine baxmayaraq işsizlik, işçiye ve insane heyatına verilen deyerin seviyesi çox deyişmir. Ele bu yaxınlarda yeni tikilen binalarln birinden yıxılaraq ölen inşaat işçisi haqqında melumatınız vardır yeqin ki...
Gördüyünüz bu şekiller Montin qesebesinde çekilib. 5 mertebeli binanın 4cü mertebesine balkon tikmek üçün icra hakimiyyetinden hansı qanuna esasen icaze alındığı şübhe altında olan bu evde işleyen fehleler, heyatla oyun oynayırlar desem yanılmaram. 4cü mertebede iki taxtanın arasında outran işçilerden biri, daha sonra menim aşağıdan da şekil çekdiyimi görse de, yıxılmaq ehtimalının olduğunu başa düşüb ne üçün çekdiyimi, niye çekdiyimi soruşmağa bele cesaret etmedi...
1.
"Xeyali kompozisiya"
December 12th, 2006History of picture:
date: 15.09.2006
place: El oyunları idman sarayı
Sentyabr ayında Bakıda keçirilen "Kitab festivalı"nda çekdiyim bu şekillde İlqar Xeyal, güneş şüası ve mikrofonlu uşaqlar bir kadra sığaraq xeyali bir kompozisiya teşkil edir...
Sami Yusif shekilleri...
December 12th, 2006History of picture:
date: 10.12.2006
place: Bakda yerleşen foto print merkezlerinin biri
Sami Yusifin öten ay Bakıda verdiyi konsertden sonra bezi şekilleri print eden zaman foto studiyada xahiş etdiler ki, bir neçe şekli onlara verim. Men de paxıllıq etmeyib verdim. Bir neçe gün önce ordan keçende ne görsem yaxşıdır? Şekillerimi studiyanı "bezeyir". Müellif hüququ nedir, авторские права nedir
Şeklin studiyadakı veziyeti:
Şeklin orijinalı:
E.Huseynovun heyat yoldashi Azerbaycani terk etdi
December 12th, 20062005-ci ilin mart ayında qetle yetirilen "Monitor" jurnalının baş redaktoru Elmar Hüseynovun heyat yoldaşı Ruşaniye Hüseynova Norveçden siyasi sığınacaq alıb. R.Hüseynova artıq Norveçdedir. Bu barede melumatı "Turan" agentliyi R.Hüseynovanın özüne istinaden yayıb.
R.Hüseynova Norveçe oğlu Aslanla birlikde getdiyini deyib.
Xatırladaq ki, E.Hüseynovun qatilleri hele de tapılmayıb. Heyat yoldaşının qetlindən sonra R.Hüseynova "Bakinskiye vedomosti" qezetini tesis etmişdi. Qezetin neşri bir neçe ay önce fealiyyetini dayandırıb.
P.S. Mükemmel fotoya göre "Turan" agentliyinin emekdaşını ürekden tebrik edirem
Rafet el Roman, Baki konserti, 09.12.2006
December 9th, 2006Bu gün meşhur Türk müğennisi, genclik mahnılarımızın bestekarı Rafet el Roman H.Eliyev adına sarayda konsert verdi. Sabah da davam edecek Gönül yarası adlı konsertden qısa qısa
> Konsert biletlerinin qiymeti 10-50 AZN arasında idi
> Konsert zalının yari dolu olmasının sebebi, müğenniye marağın az olmasından daha çox, ekser insanların sabahkı konserte bilet alması ile elaqeli olduğu texmin edilir
> Son albomundan sevilen mahnılarını ifa eden Rafet, xalq mahnılarımızdan birini de ifa etmeyi unutmadı
> Konserte gelen genclerin böyük eskeriyyetinin esas meqsedi onunla şekil çekdirmek idi. Rafet, gül vermek adına sehneye çıxan bütün perestişkarları ile xatire şekli çekdirdi
> Konsert zamanı bezi mahnılarda sehneden verilen tüstü effekti ön sırada oturan izleyicilerde nefes darlıgına sebeb oldu.
> Diger müğünnilerden ferqli olaraq, şeherimizin daimi qonağı sayılan Rafet el Roman, konserti biten istirahet otağına getmeyerek kimi sarayı arxa qapıdan terk etdi.
> Konsertden olan bezi foto-şekilleri sizler üçün burada yerleşdirdim.
1.
