Maybach

İlk ata heyecanı ile bağlı maraqlı bir video

Foto: Aysel

Etdiyim her foto-çekilişin öz ferqli tarixçesi olduğu kimi, avqust ayının evvelinde (2009)çekdiyim nişan çekilişinin de öz tarixi vardır. Aprel ayının sonları idi, bir genc oğlan zeng edib çekdiyim toy şekillerine baxmaq istediyini söyledi. Görüşdük, verdim, baxıb qerar vereceklerini söylediler.

Daha sonra bildim ki, mene qeder bir neçe tanınmış fotoqrafın portfoliosuna baxıblar, en son anda Javidin e-poçtuna dostlarımdan biri tesadüfen menim kiçik reklam xarakterli melumatımı gönderib ve onlar bir de menim şekillerime baxmaq isteyibler.

Belece ilk tanışlığımız başladı Javidgili ile. Çekdiyim şekillere baxdıqdan sonra çox hevesle, ürekden hazırlaşdıqları, her meqamın yüksek seviyyede olduğu, heç bir detalın gözden qaçmadığı nişan günlerini çekmeyi mene hevale etdiler. Brüssel seferimin ertesi günü, daha önce planladığımıza uyğun olaraq Javidgilden başlayaraq nişanın sonuna kimi çekiliş etdim. 9 saata yaxın müddetde oğlan ve qız evi, şeherde ve yaxtada fotosessiya daxil olmaqla 1300-e yaxın fotoşekil alındı.

...Çekerken pozitiv enerji aldığım, xoş, tebessümlü ve sevincli anların bol olduğu, toydan önceki lovestory kimi de qebul ede bileceyimiz bu gözel günden bezi kadrları sizlerle de paylaşmaq istedim.

Bütün subaylar üçün olsun.

Full story »

Çox hezin, xoş, düşündürücü bir kompozisiya...

Dünen martın 16-da çox deyerli dostumu itirdim.
İbrahim Bayandurlu!
İlk defe 1987-ci ilde tanış olmuşduq.
23 illik bir dostluğun teqvimi bitdi dünen.
İbrahim Bayandurlu vefat etdi.
Dünen defn etdik İbrahimi...

Erkin Qedirli'nin, dostu Ibrahim'in vefatı ile bağlı tesirli yazısı...

Can Dündar ve "Her seçim bir kaybedişdir" şeri. Her misrasında bir anlam olan bu şer, heyatımıza yön veren, onu deyişdiren sebebler olan - seçimlerimiz haqqındadır. Çox xoşum gelir bu şer. Çox. Odur ki, sizlerle de paylaşmaq istedim

Her seçm bir kaybediştir. Her tercih bir vazgeçiştir çünkü...
Sabah ise gitmekle, yatakta nefis bir miskinlik fırsatından vazgeçmiş olursunuz.
Kalkar kalkmaz hayat bin bir seçeneği dayar burnunuzun ucuna...
"Ne giysem" telaşından, öğle yemeğinde "Ne alırdınız?" diye başucunuzda biten garsona,
"hangi kanaldaki filmi izlesem" kararsızlığından,
"bize oy verin" diye bağrışan partilere kadar her şey, herkes,
her an sizi ısrarla bir tercihe zorlar. Yastığınıza teslim olmuşsanız,
belki dışarıda ışıl ışıl bir günden vazgeçmiş olursunuz.
Bahar esintileri taşıyan bir elbise belki o gün yaşamınızı ışıldatabilecekken,
ağırbaşlı bir sadeliğe karar vermekle muhtemel bir tanışıklığı tepersiniz.
Belki yemediğiniz musakka, ısmarladığınız İzmir köfteden daha lezzetlidir.
Ya da öbür kanaldaki film, o anki ruh halinize daha uygundur.

Ama yaşam, vazgeçtiğiniz şeye ilişkin ipucu vermez.
Geri dönüp, o günü gökkuşağı desenli bir elbiseyle yeniden yasama şansınız yoktur.
Bu seçim oyununda vazgeçtiğiniz şey, seçtiğinizden daha değerliyse pişmanlık kaçınılmazdır.
Ama neyin değerli olduğunun kararı da yine size aittir.
Ve vazgeçtiğiniz şey bazen bir saray, bazen şöhret sahnesinin parıltılı neonları da olsa,
çoğu zaman gözünüz hiç arkada kalmaz.
Çünkü duvarlarına sevdiğinizin kokusu sinmiş
bir ev ya da sevdiğiniz kadınla paylaşamadığınız bir saray
sizin borsada kolay feda edilebilir değerlerdendir.
Hayata bir başka gözle bakmayı öğrendiyseniz,
bu seçimde kazandıklarını sananlara yalnızca acıyarak gülümsersiniz.
Her şeyin sıradanlaştığı bir dünyada bazen kaybetmek en doğru seçimdir.
Ve o dünyada en yerinde tercih; vazgeçiştir.

В животе у беременной женщины разговаривают двое младенцев. Один из них - верующий, другой - нет.
Неверующий младенец: Ты веришь в жизнь после родов?
Верующий младенец: Да, конечно. Всем понятно, что жизнь после родов существует. Мы здесь для того, чтобы стать достаточно сильными и готовыми к тому, что нас ждет потом.

Неверующий младенец: Это глупость! Никакой жизни после родов быть не может! Ты можешь себе представить, как такая жизнь могла бы выглядеть?
Верующий младенец: Я не знаю все детали, но я верю, что там будет больше света, и что мы, может быть, будем сами ходить и есть своим ртом.

Неверующий младенец: Какая ерунда! Невозможно же ходить и есть ртом! Это вообще смешно! У нас есть пуповина, которая нас питает. Знаешь, я хочу сказать тебе: невозможно. чтобы существовала жизнь после родов, потому что наша жизнь - пуповина - и так уже слишком коротка.
Верующий младенец: Я уверен, что это возможно. Все будет просто немного по-другому. Это можно себе представить.

Неверующий младенец: Но ведь оттуда ещё никто никогда не возвращался! Жизнь просто заканчивается родами. И вообще, жизнь - это одно большое страдание в темноте.
Верующий младенец: Нет, нет! Я точно не знаю, как будет выглядеть наша жизнь после родов, но в любом случае, мы увидим маму, и она позаботится о нас.

Неверующий младенец: Маму? Ты веришь в маму? И где же она находится?
Верующий младенец: Она везде вокруг нас, мы в ней пребываем и благодаря ей движемся и живём, без неё мы просто не можем существовать.

Неверующий младенец: Полная ерунда! Я не видел никакой мамы, и поэтому очевидно, что её просто нет.
Верующий младенец: Не могу с тобой согласиться. Ведь иногда, когда все вокруг затихает, можно услышать, как она поет, и почувствовать, как она гладит наш мир. Я твердо верю, что наша настоящая жизнь начнется только после родов. А ты?

Heç şübhesiz ki, şirketim, fealiyyet gösterdiyi sahe üzre Azerbaycanın en önde geden şirketlerinden idi.
Heç şübhesiz ki, etdiyi yenilikler bu sahe üzre ilk işler olub, reqiblerindan önde idi.
Heç şübhesiz ki, müşteri memnuniyyeti, müşteri ile davranış prinsipleri her zaman yüksekde idi.
Ve en esası o, bir şirket deyil, bir mekteb idi, sözün esl menasında.

Full story »