Maybach

Nizami rayonunda yerleşen 7 saylı doğum evinde adi iş günlerinden biri idi. Ara sıra düşen yağış damlaları, asta esen şimal küleyi ile birlikde Bakı payızı artıq öz soyuğunu hiss etdirirdi. Dünyaya gelen körpelerini ve heyat yoldaşlarını doğum evinden çıxarken qarşılamağa gelen kişiler belke sebrsizlikdenmi, belke de payızın soyuqluğundan qorunmaq üçün yaxınlıqda yerleşen çayxanada oturub xestexana xerclerini ve qarşıdan gelen seçkileri müzakire edir, qadınlar ise doğum ev girişinde ziyaretçiler üçün ayrılmış mekanda oturub tibb bacısı terefinden gelinlerinin ve ya qızlarının adlarının çekilmesini gözleyirdiler. Bu menzereye doğum evi qarşısında, üzerine "Video çekiliş" yazılan lövhenin yanında könülsüz halda dayanmış "operator" ve bir az aralıda, yolun kenarından dayanmış taksi sürücüleri bir başqa reng qatırdılar...

Saat 12-den başlayaraq doğum etmiş qadınları eve buraxarken onları qarşılamağa kimileri bir aile, yaxın qohum-eqrebalar ile birlikde gelmiş, kimilerini ise yalnız öz valideynleri gözleyirdi. Yene burada olan kimi qaynanalar bigane, kimi heyat yoldaşları ise gereksiz yere sebrsiz idiler...

Bir az ileride, heyecanla o yan bu yana geden genc bir oğlan diqqetimi celb etdi. Ara sıra telefonla danışır, bezen tibb bacısından ne ise soruşurdu. Bir az sonra doğum evi qapısından içeri daxil oldu ve çıxdığında qucağında bir körpesi olduğunu gördüm. Dünyaya yenice gelmiş oğlunu ehmalca ve astaca tutmuş, sevinc ve heyecan üzünde hiss olunurdur. Yanımdan keçerken ona "Atalı-analı böyüsün deye" arzuladığımda teşekkür edib "Allah sene de qismet elesin dedi". Ata olmaq - bu şirin, bir o qeder de mesuliyyetli bir yükü daşıya bilecyeine, oğluna layiqli ata olacağına emin idim.