Осень...

Ömürdən bir gün də... Qorxuram!Nədən? Kimdən? Desəniz,belə başa sala bilərəm... Heyatımı sizə danışsam,gərək ki,məni yaxşı başa düşəsiniz.Hər-halda özünüzü bir anlıq da belə olsa mənim yerimə qoyun. Günlər ötürdü,hələ uşaq ikən heç də hər şeyi dərk etmirdim.Sevgini,onun acısının nə oldugunu anlamırdım.Düşünürdüm ki,bu həyatda sevgi deyilən bir şey yoxdu!İnanmadığım bir şeyin isə başıma gələcəyini heç gözləmirdim...İnsanları eyni hesab edib,yaxşıni pisdən ayırmağı bacarmırdım.Hamını özüm hesab edirdim-ürəyiyumşaq,səmimi,yaxşılıq etməyi bacaran və.s.Amma günlər ötdükcə görürdüm ki,heç də mən düşünən kimi deyil həyatin qanunları!Həyat sənə qanun qoyur və sən də o qnunlar əsasında addımlamağa məcbur olursan.Bəli,həyat belə bir şeydi.Sən ona təslim olmaq istəmirsən,amma o səni özünə təslim edir... Uşaq yaşlarında ikən dostlaım çox idi,amma böyüdükdən sonra anladım ki,çoxu yalançı dostlar imiş.Eh...Həyat...Həyat...Burda deyirlər ki,sənə güvəndiyim dağlar,sənə də qar yağarmış?! Hələ 11-12 yaşlarım olardı.Hamıya dost deyirdim.Amma dost deyəndə düşünmürdüm ki,bu dost sözünün arxasında nələr dururmuş?!Uşaqliqdan qız dostlarım çox idi,amma böyüdükdən sonra mənə biri yaxın qaldı...Həyətimizə yeni qonşu köçmüşdü-dost dediyim qızgilin blokuna.Bizim blokdan 2 blok aralıda qalırlar.Yevrey idi milliyətləri.Hələ adətləri ilə yaxından tanış deyildim.Çox maraqlı idi onu görmək mənimçün.Yeni qonşunu görməmişdim,dostumdan xahiş etdim ki,məni bir gün onunla tanış etsin.O da razı oldu,heç bir problemin olmadıgını dedi.O gün artıq yaxınlaşırdı ve həmin gün gəldi...Qızı gördüyüm gündən aşiq oldum gözlərinə...Qız çox gözəl bir qız idi...Heç cür təsəvvür edə bilmərəm... Dostumun sayəsində yeni bir dost tapdım.Bəlkə də ona minnətdaram,bəlkə də indi o anlara nifrətim sonsuzdur...Kaş ki,bizi tanış etməzdi,kaş ki,onu tanımaz olaydım...Hər şeydə özümü günahkar hesab etsəm daha yaxşı olar.Axı mən ondan xahiş etmişdim ki,məni onunla tanış etsin.Hər anın öz gözəlliyi var,məncə heç kimi günahkar hesab etməsəm daha düzgün çıxar... Beləcə günlər ötürdü,uşaq sevgisi ilə onu sevirdim.Amma onu sevəndə ayrılacağımız günü düşünməmişdim.Sanki biz həmişə uşaq olacağıq,o mənim sevgilim,mən də onun dostu olaraq da qalacaqdiq.Uşaq xəyalları idi hamısı...Biz hər gün birlikdə məktəbə gedir,məktəbdən bir qayıdırdıq.Onu bir gün görməyəndə sanki həyatımda nə isə çatmırdı.O mənim nəfəs alma səbəbimə çevrilmişdi...Hətta onu qiz dotlarına da qısqanırdım.Ele bilirdim onu məndən kimsə uzaqlaşdırmaq istəyir.Deyəsən yanılmırdım...İller ötür,biz isə böyüyürdük,artıq her şeyi dərk edir,uşaq illəri isə geridə qalmışdı...O isə artıq hiss edirdi ki,məndə ona qarşi dostluq hisslərim sevgiyə çevrilib.Bəlkə də onda da bu hisslər var idi,amma biruzə vermirdi...Hər gün onunla söhbət edər,adətlərini öyrənirdim,hətta onların dilində bir-iki söz öyrənmişdim.Bir-birimizə çox öyrəşmişdik.Əsasən də mən...Bir gün hiss etdim ki,o məndən aralanır.Mən isə bunun olmasını heç istəmirdim!!!Bəli,həyat davam edirdi.Onu isə həyat mənim əlimdən alırdı.Mən isə elə bil kor olmuş kimi heç bir şey görmürdüm.Düz deyirlər e,sevəndə insanın gözü ele bil kor olur...Artıq istəyirdim ki,ona öz sevgimi bəyan edim.O günün yaxınlaşdığını hiss etdiyim kimi sanki məndən uzaq düşürdü.Hər gün qızlarla həyətə düşəndə mən də olurdum yanlarında.Bir sözlə,onu tək buraxmırdım.Hara gedib-gəldiyini də bilirdim...Bir gün söhbət əsasında adətlərindən söhbət düşdü,dedi ki,bizdə belə adət var ki,qızı başqa millətə vermirlər,ancaq öz millətimizə.Bu sözləri eşidəndə bir Allahım bilə-biərdi ki,mən nələr çəkmişdim o an...O da hiss etdi pis olduğumu.Amma tez bir zamanda da o sözlərini yadımdan çıxardım ki,yox,onsuz da sən mənim olacaqsan...Amma görünür hamısı bir xəyal imiş...Bir gün şəhərdən uzaq istirahət guşələrindən birinə getməli idim ailəmlə.Heç getmək istəmirdim,axı ondan ayrı qala bilmirdim?!Nə isə,ailəmlə getməli idim deyə ondan 3-4 günlük uzaq düşməli idim,amma yenə də onunla əlaqə saxlayırdım.Dostuma da gedəndə tapşırmışdım ki,nəsə bir yenilik olub eləsə,tez mənə xəbər elə.Elə bil üryimə danmışdı ki,nəsə olacaq.Qayıtmağımıza 2-3 gün qalırdı,dostuma zəng elədim ki,görüm nəsə yenilik var?Eşitdiyim bilirsiz hansı söz oldu?!Sevdiyinin hərisi verilib,avqustun 24-ü nişanıdı,gəl gör əngəl ola bilirsən?”Bu söhbətdən qabaq onu yuxumda görmüşdüm.Görürəm ki,yağışlı bir gecədi,evimizin arxasında mebel yeri var,sevdiyimin dayısını da orda görüb soruşuram ki,siz burda nə əcəb?O da danışmırdı...Bir onu görürdüm ki,cehiz aparırılar,mən də fikirləşə-fikirləşə qalmışam ki,bu niyə mənə cavab vermədi?Bəlkə Sevdiyim insana elçi gəlib?!Yağışlı havada qaça-qaça bloklarının qabağına gəlirəm,istəyirəm ki,onu çağırım,amma sonra nəsə fikirləşib fikrimdən dönürəm”...Bilmədim nə deyim,zanit verdim.Zanit verməyimlə yanaşı üryim tutdu,yaxşı ki,oturmağa imkan tapıb oturdum.Xalam da vardı yanımda,nə olduğunu soruşanda,dedim,heç,bir az problem var...Heç kim məni başa düşə bilməz ki,mən həmən an nələr çəkdim,otağı bağlayıb ağlayırdım.Səhərin tez açılması üçün o qədər dua etmişəm ki Allahıma,deyiləsi deyil daha...Səhərə kimi yata bilmədim,bir onu düşünürdüm ki,mən nə edə bilərəm?Amma heç bir cavab tapa bilmirdim.Çarəsiz-çarəsiz qaranlıq otağın divarlarını seyr edirdim.Axı əlimdən o an nə gələ bilərdi ki?!Heç bir şey,sadəcə mənə fikirləşmək lazım idi o an,amma o da heç bir fayda verməyəndən sonra...Heç özüm də bilmədən yuxuya getmişdim,sanki kimsə məni oyadırdı ki,tez dur səhər açılıb.Yuxudan dik atıldım və dedim ki,sizi bilmirəm,mən getməliyəm...Tez bir zamanda özümü şəhərə çatdırdım,çatan kimi də ona zəng etdim.Amma dəstəyə gəlmədi.Hələ də özündən soruşmamış inanmırdım hərisinin verildiyinə.Axşam idi,özü mənə mesaj yazdı ki,yəqin ki,artıq hər şeyi bilirsən,mən artıq hər bir şeyi,hətta dostlarımı da unutmuşam!!!Bu sözləri oxuyanda ele bildim yuxudu,sonra derk etdim ki,yox oxuduqlarım realdı.Zeng etdim,amma götürmədi telefonu.Mesaj yazdım ki,nədi,yoxsa səsini eşitməyi də mənə çox görürsən?!Bir bilsən mən nə gündəyəm,belə etməzdin,amma eybi yox,onsuz da səni görəcəm,gördüyüm gün danışarıq!Bir-neçə gün çölə çıxmırdım,təsadüfən dostum xahiş etdi ki,bir az çıxaq gəzək,razılaşdım.Həyətdə onu gördüm,yaxınlaşdım və biz söhbətə başladıq.Qaranlıq olduğundan heç kim görmürdü bizi-rəfiqələrindən başqa...Soruşanda ki,niyə razılıq verdin?Cavabı bu oldu ki,mən yox,atam razılıq verib.Axı mən sənə demişdim bizdə belə adətdi.Bilmirdim nə cavab verim,sanki lal olmuşdum,ancaq gözlərinə baxırdım ki,bəlkə gözlərində cavab tapa bilərəm,amma yox,heç gözlərində də cavab tapa bilmədim...Bir onu dedim ki,səni qaçırda bilərəm!Yalvardı ki,nə edirsən et,bircə onu etmə...Yalvarışları qarşısında aciz qalmışdım.Bilmirdim ki,nə edim?!Yaşla dolmuş gözlərimi gözlərinə zilləmişdim.Bilmirdim ki,nə fikirləşim ki,o yalnız mənim olsun.Tək çarəm onu qaçırmaq idi,o isə mənim bu ümidimi də puç etdi,qaldım çarəsiz...Gözlərimdən yaş gələ-gələ dedim ki,axı mən səni çox sevirəm,bəs nə edim?Son sözü mənə bu oldu ki,MƏNİ UNUT!!!-dedi və çıxıb getdi...O gedişlə də mənim həyatımı alt-üst etdi,məni ömürlük məhv etdi...Bu söhbətin üstündən 1 ay keçdi və o nişanlandı gözlərimin qarşısında.Mən isə yazıq-yazıq gəlinlik geyinmiş sevgilimi başqsının qollarında görürdüm.Ağlımdan keçən o idi ki,onu oğlanın qolundan çıxarıb aparım.Amma onun mənə dediyi son sözləri yadıma düşdü o an-nə edirsən et,bircə fikirləşdiyini etmə.Məni yalnız bu sözlər saxlamışdi,başqa heç bir şey!!! Düşündüm ki,əgər o onunla xoşbəxt olacağına əmindisə,qoy xoşbəxt də olun.Axı nə edə bilərdim?!Əlimdən başqa nə gəlirdi,heç bir şey...Bu da çarəsizlik...İndi hər dəfə onu görəndə bilmirəm ki,özümü necə saxlayıram?!Sanki ondan gizlənirəm.Onu unutmağa çalışsam da alınmır.Bir zamanlar onu məndən ayırmaması üçün Allahına yalvaran insan indi Allahına yalvarır ki,onu unutsun.Bu isə heç cür mümkün olası deyil!!!Özümə söz verirəm ki,onun yanından keçsəm də ona baxmayacam,onu unutmalıyam...Amma bacarmıram,gözlərim sanki hər yerdə onu axtarır...Tapanda isə peşman olur... Əziz oxucu,bilmirəm onsuz mənə necə olacaq həyat?!Bir onu bilirəm ki,onu unutmaq üçün mənə illər gərəkdir.Bax,onunçün bu mövzunu başlayanda yazmışdım ki,”Qorxuram! Nədən? Kimdən?”...Qorxuram ona görə ki,onu unuda bilməyim və heç kimi də sevə bilməyim...Sevməyə sevməyə də kiminləsə ailə qurub onu xoşbəxt edə bilməyəcəyimdən çox qorxuram...Bax,ömrümdən bir gün də belə getdi... Əgər kiminsə mənə bu mövzu ətrafında tənqidi,məsləhəti olsa bu ünvana yazsın. Sonsuz_Sevgi@box.az Oxuduğunuza görə çox sağ olun... Nə çıxar qəm kədər,ahu-nalədən, Nə çıxar göz yaşım axsa da dən-dən. Nə səndən küsürəm,nə də sevgimdən, Qəmə dizlərimi bükdüyüm bəsdir... Sözlər özümə məxsusdur...

Огромное спасибо за эти фотки. СУПЕР! Слов нет. Красота неописуемая! Эхх. . . Сладкие и грустные воспоминания. . .

az bilseydim Deli olardim? Chox bilmishliyimden deli olmushamda :D

Deli_bala deli bala olmagina baxmayaraq az bilmirsenhaaa ;-)

daii denen ORMANTIK deqqeler bash vermeyin xoshlayirsanda :D SOYGULUNde yaninda :D

Bilmirem niye amma en cox payiz fesilinde yuxulu yorgun oluram butun gunu yatmaq isteyirem.amma qisi cox sevirem.esasda qar yaganda, gece vaxti, isiqli ayin altinda gezmeyi lap cox.

Dogurdanda Valehedici shekillerdi :) aparat alan kimi dushecem sheherin canina gozleyin hele :d

wekiller gozeldi ama payizi hech sevmirem.aglamali fesildi (((((

aha cox qeshengdir...burdada payiz cox rengareng olur

SUPPPPPPERRRRRRRRRRRRRRRR!He4 bilmezdim payizda yarapaqlar bu qeder qe6eng gorunur :o